Prolog

Walizki spakowane, auto już stoi pod domem, wystarczy włożyć walizki do bagażnika, wsiąść do samochodu i pożegnać się z tym domem i miastem.
Wszystko wydaje się takie łatwe kiedy się o tym mówi, ale tak naprawdę wszystko jest bardzo trudne, będę musiała opuścić to miasto, szkołę i znajomych a powitać nowych znajomych, szkołę i miasto.
-Emily! Jesteś już gotowa ? - zawołała mama z dołu.
-Tak! Już schodzę! - odkrzyknęłam.
Tak naprawdę nie chcę tam jechać... Tak to w końcu miasto gwiazd i w ogóle.. Ale trzyma mnie tu tylu znajomych i wszystkie wspomnienia...
Zabieram swoją walizkę, żegnam swój pokój smutnym spojrzeniem, zamykam drzwi i schodzę powoli po schodach dając rodzicom do zrozumienia, że nie chcę tam jechać.
-Emily, proszę Cię pośpiesz się... - powiedział spokojnie tata, uśmiechając się lekko w moją stronę.
Na jego prośbę poszłam więc włożyć mój bagaż do bagażnika.
Spojrzałam tylko ze smutnym wzrokiem na stary dom i wsiadłam do samochodu.
Tata usiadł za kierownicą a mama usiadła na miejscu pasażera, ja usiadłam z tyłu... Założyłam na głowę słuchawki i zamknęłam oczy.